قلم سپید

آنکس که بداند و بخواهد که بداند
خود را به بلندای سعادت برساند
آنکس که بداند و بداند که بداند
اسب شرف از گنبد گردون بجهاند
آنکس که بداند و نداند که بداند
با کوزه ی آب است ولی تشنه بماند
آنکس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به مقصد برساند
آنکس که نداند و بخواهد که بداند
جان و تن خود را ز جهالت برهاند
آنکس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند
آنکس که نداند و نخواهد که بداند
حیف است چنین جانوری زنده بماند

ابن یمین

[ م ].مثل مرگ معرفت به مردم / مردن مرام و مورفین و مرد مست الکل

[ ج ] جرم جنایت جنگ جنگ جراحت / اوج جنون جسارت جوون جنم یعنی حرف

[ ن ] نون نون توی سفره نبود / کورخوند اون که میگفت میشه تموم

[ و] وهم و ، وحشیانه ترین برخورد [ و ] ولی اما اگر به این مردم

[ ن] ننه ق*ه های نو پوش/ تظاهر به دلسوزی به کهنه پوشا

[ ش ] شروعه یه شب توی شهر / که گند زد به نفس کل روزات

[ هــ ] هنوزم یه حرکتی هست [ هــ ] هیپ هاپ و یه هفت خطی هست

[ ر ] راه رفته راه مونده بازم / من هنوزم تو این زمین کاره مونده دارم

سورنا

بوی چوب خیس نوع صندل.بوی آرامش توی جنگل.صدای کوبش بارون به برگ.نور شب تاب و کانون و رنگ.یه جای دور تو قلب دریا.یه درخت رو صخره تو بین ابرا.یه جایی که فقط خدا بلده.یه جایی که دوری از این شهرا.از تمدن از تفکراز قلب مُرده از تمسخر.از وجود این طاعون.این چارچوبا و این قانون.از گناه و از ایمان از دو پهلو و از ایهام.از تمام ساخته بشر از زمانش تا دیوار.     

شهد شیرین شریان شعور.ترس  این شیب از شب های صعود.حرفای داغِ خورشید و سنگ.فهم پیچی که بام ساده بود.محیط کوچیکم از دنیای تو بزرگتره.اونورت دیگه اگه جایی باشه جای منه.زمینی پُر از ابر و آسمونی پُر گل.محبوب جیغ کلاغه جا صدای بلبل.قلبای باز بی لباس.برکه ی خون پُر از پروانه هاست.عکس زمین توی رود توی مارس.جایی که خالی از صفر و یکاست.اونجا ارواح توی   باد.میان بیرون اَ تو خونه هامشغول غربال دونه هان.

امضا ، نقاش سورئال : صادق